|
Gitara Elektryczna |
||
|
|
Początki Rocka Rockiem alternatywnym (ang. alternative rock) nazywana jest grupa stylów muzyki rockowej powstałych w latach osiemdziesiątych i połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku, głównie na terenie Stanów Zjednoczonych. Wspólną cechą większości odmian muzyki popularnej lat osiemdziesiątych było użycie cukierkowych brzmień syntezatorów i sterylna produkcja nagrań - ostry, hałaśliwy, ponury i często nagrywany bez przejmowania się jakością dżwięku rock alternatywny (wraz z pokrewnym mu, choć mającym inne korzenie metalem alternatywnym) był jej dokładnym przeciwieństwem. Początków rocka alternatywnego należy szukać w muzyce punk. Krótkotrwała eksplozja popularności kultury punk w drugiej połowie lat 70 XX wieku pozostawiła po sobie wiele zespołów grających prostą, hałaśliwą muzykę zainspirowanych tym stylem rocka. Stopniowe odchodzenie przez nie od punkowych schematów i poszukiwanie nowych środków wyrazu zaowocowało powstaniem grupy stylów muzycznych (takich jak rock gotycki, hardcore czy nowa fala, określanej początkowo zbiorczym mianem post punk, która stała się później fundamentem rocka alternatywnego. Właściwa historia rocka alternatywnego zaczyna się na początku lat osiemdziesiątych w Stanach Zjednoczonych, kiedy niezależne rozgłośnie studenckie zaczynają masowo grać muzykę nazywaną college rockiem (termin ten w swoim najszerszym znaczeniu był wtedy synonimem rocka alternatywnego). Scena alternatywnego rocka zaczyna się dynamicznie rozwijać i ewoluować, wciąż powstają nowe style, często bardzo już odległe od punk rocka (noise rock, grunge, shoegazing, scena Madchester w Anglii). Przez całe lata osiemdziesiąte jednak, pomimo osiągnięcia przez niektóre z grup (U2, R.E.M.) dużej popularności, rock alternatywny jako gatunek był ciągle zjawiskiem niszowym. Sytuacja zmieniła się na początku lat dziewięćdziesiątych, kiedy nagły (i niespodziewany) sukces komercyjny osiągnięty przez debiutujące grupy Nirvana i Pearl Jam wywołał na całym świecie falę zainteresowania stylem grunge, a później całą ostrą, niezależną muzyką rockową. Oznaczało to jednak koniec rocka alternatywnego - z chwilą, kiedy ostry rock został zaakceptowany jako część głównego nurtu muzyki jego najważniejsi przedstawiciele osiągnęli status gwiazd, a nowo powstające zespoły i gatunki często były świadomie ukierunkowane na sukces komercyjny (britpop) - termin ten stracił rację bytu i wyszedł z użycia. Począwszy od drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych nowo powstałe style i grupy alternatywnych odmian rocka zaczęły być, wraz z bardziej eksperymentalnymi odmianami rocka alternatywnego, powszechnie klasyfikowane terminem indie rock - wywodzącym się z lat osiemdziesiątych, lecz dotąd niepopularnym komercyjnie. Jednak wiele zespołów tworzących muzykę wywodzącą się z tradycji rocka alternatywnego w połowie pierwszego dziesięciolecia XXI wieku nadal nagrywa i powstaje, osiągając często spory sukces medialny.
|
|